“Wong urip iku kudu duweni unggah-ungguh, bisa bebasan lan
ngajeni marang liyan. Urip padinan iku uga ana tata kramane. Kita
kudu bisa mbedakake karo sapa kita sesrawungan. Kayata, urmat
marang tiyang sepuh, laku becik marang sapada, lan ngasihi sing luwih
cilik. Ora bisa kabeh kuwi dianggep pada lan sapada.”
Ing sajroning pamulangan iki ana sawetara sing anggresah, murid-murid saiki angel wulang-wulangane bab tatakrama. Kudune kepengin mbantah wae, awit duwe panemu yen tatakrama iku kudu dibuwang, awit dianggep kuno, ora modern tinggalane para penjajah lsp. Ana maneh sawetara kanca yen para murid saiki tingkahe saya dadra wiwitane nglanggar aturan, bar nglanggar / nerak aturan yen dikandhani mbantah, la iki sing paling cilaka, bar mbantah gurune dilawan, wong tuwane
Oleh : Azizah Sadega
dilawan wah gek kepriye yen ngene iki, sapa sing salah?
Wong memisuh iku ala, ora patut ditindakake bocah-bocah sing sopan.
Wong menganggo klambi ora dibenikake iku ora apik, ora patut tumrape bocah kang ngerti tata krama.
Bocah adus tanpa patelesan bebarengan bareng wong akeh iku saru, ora pantes ditindakake dening bocah-bocah
sekolahan.
Wong kang gawe geger ing pasamuan utawa tontonan iku klebu ora apik, ora pantes ditindakake bocah-bocah
sekolahan.
Dene murid kang sopan lan ngerti tata krama iku :
Yen kepapag gurune ana ing dalan, ora
bakal mlayu ngenthar, nyingkrihi. Balik
malah sareh mapagake sarta asung
kormat kanthi manthuk.
Yen ketemu gurune ana ing toko utawa
ing panggonan liya ora ndadak banjur
ndhelik amping-amping wong liya,
nanging panggah tenang kaya-kaya ora
ana sapa-sapa. Yen gurune mriksani
malah banjur asung urmat.
Yen ana ing sajroning kelas, arep nyuwun
pirsa wulangan ora ndadak ngaturi
gurune sarana suwit-suwit utawa tangane
ngetheki kaya yen ngundang pitik kae.
Nanging sarana ngacungake tangane sarta
matur : "Keparenga kula nyuwun pirsa".
Kanca-kanca, tulisan ing dhuwur ora ateges guru mundhut diurmati, ora! Nanging adate wong wetanan pancen kaya
mangkono. Sing enom asung urmat marang wong tuwa, suwalike wong tuwa iya kudu asih marang sing luwih enom. Srawunge
para murid kudu cedhak karo gurune nanging aja ninggalake tata krama lan suba sita. Ora kena matur marang gurune mung
nganggo basa ngoko wae, kaya caturan karo kancane dhewe. Para murid, kajaba sregep ngundhakake kawruh, supaya pinter ing
bab wulangan, wasis ing bab kagunan, uga wajib ngerti marang tata krama.
Kita becike padha nduweni semboyan : Putraning bangsa kudu ngerti tata krama.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar